ในสัปดาห์นี้ ชายคนหนึ่งที่ฆ่าภรรยาของเขาขณะที่เธอนอนหลับ และโทษการกระทำของเขาที่มีส่วนมาจากผลของยานอนหลับที่เขากำลังรับประทานอยู่ ได้รับโทษจำคุกเพิ่มอีก 2 ปี – ทำให้เขาได้รับโทษจำคุก21ปี ไบรอัน บราวนิง ฆาตกร สารภาพว่าไม่มีความผิด โดยอ้างอิงหลักฐานของแพทย์ที่กล่าวว่าด็อกซิลามีน (ยานอนหลับ) “อาจทำให้คนทำสิ่งที่ผิดไปจากปกติโดยสิ้นเชิง” ข้อโต้แย้งนี้ไม่ได้รับการยอมรับจากศาลพิจารณาคดีของรัฐวิกตอเรีย และบราวนิ่งถูกตัดสินว่ามีความผิด ในการยื่นอุทธรณ์ ศาลรับทราบ
การตัดสินของผู้ต้องหาและการควบคุมอารมณ์ถูกรบกวนโดย
“สภาพจิตใจที่ไม่ได้รับการชดเชย” ของเขา แต่สรุปได้ว่ามีปัจจัยที่ซ้ำเติมหลายประการที่เกี่ยวข้องซึ่งทำให้คดีนี้ซับซ้อนและร้ายแรง เนื่องจากอัตราการใช้ยาตามใบสั่งแพทย์ยังคงเพิ่มขึ้น ปัญหาของอาชญากรรมที่เกิดขึ้นภายใต้อิทธิพลของยาตามใบสั่งแพทย์จึงได้รับความสนใจจากสื่อที่มีชื่อเสียง
ดังนั้นเราควรกังวลเกี่ยวกับอาชญากรที่เกิดจากการใช้ยาตามใบสั่งแพทย์ระลอกใหม่หรือไม่?
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมามีคดีที่มีชื่อเสียงมากมายที่ก่ออาชญากรรม “ภายใต้อิทธิพล” ในปี 2554 ผู้พิพากษาชาวแคนาดาพบว่าเด็กชายอายุ 16 ปีที่แทงเพื่อนของเขาจนเสียชีวิตในขณะที่อยู่ใน ” โรคอารมณ์แปรปรวนที่เกิดจากโปรแซกและมีอาการคลุ้มคลั่ง “
Prozac หรือที่รู้จักในชื่อ fluoxetine เป็นยาต้านอาการซึมเศร้าแบบ Selective serotonin reuptake inhibitor (SSRI) ที่เป็นที่นิยม กลุ่มยาเสพติดที่เชื่อมโยงกับความก้าวร้าวในเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี เมื่อพิจารณาว่าเด็กชายคนนี้ไม่มีประวัติความรุนแรงมาก่อน ผู้พิพากษาสรุปว่าการฆาตกรรมจะไม่เกิดขึ้นถ้าไม่ใช่เพราะยาเสพติด
จากนั้นก็มีลักษณะของสิ่งที่เรียกว่า“การป้องกันสภาพแวดล้อม”ในสหรัฐอเมริกา ผู้ผลิตยานอนหลับยอดนิยมถูกฟ้องร้องโดยโจทก์จำนวนมากเนื่องจากผลข้างเคียงที่ทำให้เดินละเมอซึ่งทำให้บางคนก่ออาชญากรรมที่พวกเขาคาดคะเนไม่ได้ในเวลานั้น
และย้อนกลับไปที่ออสเตรเลีย ชายคนหนึ่งแย้งว่ายาลดความอ้วนมีส่วนในการกระทำของเขาที่พุ่งเป้าไปที่เด็กผู้หญิงทางอินเทอร์เน็ต ชายคนนั้นอ้างว่า Duramine ซึ่งเป็นยาที่เขารับประทานอยู่ ทำให้ความสามารถในการควบคุมแรงกระตุ้นของเขาลดลง
เราสามารถแก้ตัวคนเหล่านี้สำหรับความรุนแรงและการกระทำที่
น่ารังเกียจทางศีลธรรมได้หรือไม่? บุคคลเหล่านี้ตกเป็นเหยื่อหรืออาชญากรที่มีความผิดอย่างเต็มที่?
แอลกอฮอล์กับยาเสพติด
นับตั้งแต่การปรากฏของสุราราคาถูกในปลายศตวรรษที่ 18 ความมึนเมาและอาชญากรรม โดยเฉพาะอาชญากรรมที่รุนแรง ได้ถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิด แต่ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา ยาเสพติดที่ผิดกฎหมายได้เข้ามาแข่งขันกับแอลกอฮอล์เพื่อเชื่อมโยงกับอาชญากรรม
กฎของกฎหมายอาญาสำหรับการกำหนดความรับผิดชอบทางอาญาได้รองรับยาเสพติด โดยส่วนใหญ่มาจากการเปรียบเทียบกับแอลกอฮอล์ พวกเขายังใช้ที่พักนี้ ส่วนหนึ่งเป็นการประณามทางศีลธรรมของการเมาหรือเสพยาตั้งแต่แรก
การเพิ่มขึ้นของความมึนเมาจากยาที่ต้องสั่งโดยแพทย์หรือยาที่ถูกกฎหมายได้ท้าทายแนวทางนี้ เนื่องจากการเสพยาประเภทนี้ไม่ใช่พฤติกรรมที่ผิดกฎหมาย
แท้จริงแล้ว ผู้ที่รับยาตามใบสั่งแพทย์หรือยาที่ซื้อจากเคาน์เตอร์ดูเหมือนจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง เขาหรือเธอสามารถสันนิษฐานได้ว่ารู้อะไรเกี่ยวกับผลกระทบของยา?
ในแง่ของสาเหตุของอาชญากรรม เราทราบดีว่าปัจจัยเชิงโครงสร้าง เช่น ความไม่เท่าเทียม ความยากจน และการว่างงานมีอิทธิพลต่ออัตราการเกิดอาชญากรรม นอกเหนือจากนี้ การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการใช้แอลกอฮอล์ในทางที่ผิดเป็นอันตรายและเสียค่าใช้จ่ายมากกว่าการบริโภคยาที่ผิดกฎหมายซึ่งมีความสำคัญมากกว่าการใช้และการใช้ยาตามใบสั่งแพทย์ในทางที่ผิด
แม้ว่าความเกี่ยวข้องระหว่างยาที่ต้องสั่งโดยแพทย์กับอาชญากรรมจะเป็นประเด็นเล็กน้อย เราก็อาจถามว่าควรทบทวนหลักเกณฑ์ทางกฎหมายในการกำหนดความรับผิดชอบต่ออาชญากรรมเสียใหม่หรือไม่
เจตนาและความมัวเมา
แม้ว่าความมึนเมาจะถูกเรียกขานว่าเป็น “การป้องกันตัว” แต่ก็ไม่ใช่ข้อแก้ตัวสำหรับอาชญากรรม ความมึนเมาเป็นหลักฐานที่ผู้ต้องหาสามารถตั้งข้อสงสัยในข้อกล่าวหาของอัยการว่าเขาหรือเธอกระทำการที่เกี่ยวข้อง (เช่น ฆ่าคน) ด้วยสภาพจิตใจ (เช่น ความตั้งใจ) ที่กำหนดโดยความผิด
เมื่อผู้ถูกกล่าวหาแสดงอาการมึนเมาเพื่อตอบสนองต่อข้อกล่าวหาทางอาญา ศาลจะสนใจในผลที่จะเกิดขึ้นต่อเขาหรือเธอ โดยวัดจากความสามารถของเขาหรือเธอในการตั้งใจที่จะกระทำความผิดทางอาญา หรือบางครั้งเพื่อควบคุมความประพฤติของตน
ยาเสพติดส่งผลกระทบต่อผู้คนในรูปแบบต่างๆ และธรรมชาติของผลกระทบเหล่านี้อาจเป็นเรื่องของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์และทางการแพทย์ของผู้เชี่ยวชาญในการพิจารณาคดี แต่เนื่องจากการระบุความรับผิดชอบเป็นการตัดสินเชิงประเมิน ข้อมูลทางคลินิกของยาหรือปริมาณที่บริโภค จึงไม่ได้ตัดสินผลทางกฎหมายของการพิจารณาคดีทางอาญา
สิ่งที่สำคัญคือวิธีการบริโภคยา กฎหมายอาญาปฏิบัติต่อความมึนเมาโดยสมัครใจหรือเกิดจากตนเองแตกต่างจากความมึนเมาโดยไม่สมัครใจ การเสพยาหรือแอลกอฮอล์โดยรู้เท่าทันประกอบด้วยกรณีมึนเมาส่วนใหญ่ การมึนเมาโดยไม่สมัครใจเป็นส่วนเล็กๆ ของคดีโดยรวม ซึ่งผู้ต้องหาถูกหลอกหรือถูกบังคับให้เมาหรือเสพยา
ในรัฐต่างๆ เช่น วิกตอเรีย การรับประทาน ยาตามใบสั่งแพทย์หรือยาที่มีจำหน่ายจากเภสัชกร จัดอยู่ในประเภทอาการมึนเมาโดยไม่สมัครใจ กฎหมายรองรับผู้ที่กระทำความผิดเมื่ออยู่ภายใต้อิทธิพลของยาที่ต้องสั่งโดยแพทย์ว่าเป็นสิ่งที่ทำได้ง่าย: การบริโภคดังกล่าวถือว่าไม่สมัครใจ
ซึ่งหมายความว่าหลักฐานของความมึนเมาดังกล่าวสามารถยกขึ้นเกี่ยวข้องกับข้อกล่าวหาใดๆ และสามารถนำมาใช้เพื่อหักล้างหลักฐานการฟ้องร้องได้ ไม่ใช่แค่เกี่ยวกับเจตนาเท่านั้น แต่เกี่ยวกับว่าผู้ต้องหาอยู่ในการควบคุมที่เพียงพอในเวลาที่กระทำความผิดหรือไม่
แต่เป็นการยากที่จะโต้แย้งเรื่องนี้ ในกรณีของบราวนิ่ง นอกจากอ้างว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าภรรยาของเขาแล้ว เขายังอ้างว่ายานอนหลับทำให้เกิดอาการทางจิต แต่เมื่อเผชิญกับหลักฐานว่าด็อกซิลามีนไม่ก่อให้เกิดโรคจิต การอ้างสิทธิ์นี้จึงถูกละทิ้งในระหว่างการพิจารณาคดี
การประณามทางศีลธรรม
แม้ว่าความมึนเมาอาจถูกยกขึ้นโดยเกี่ยวข้องกับข้อกล่าวหาทางอาญา ทนายความฝ่ายจำเลยอาจเลือกที่จะไม่หยิบยกประเด็นนี้เพื่อหลีกเลี่ยงการตัดสินในทางลบจากสมาชิกในคณะลูกขุน พวกเขาอาจกลัวว่าคณะลูกขุนที่เป็นฆราวาสอาจลงโทษผู้ต้องหาที่เมาสุราหรือเมาสุราตั้งแต่แรก ไม่ว่ากฎหมายจะกำหนดไว้อย่างไร
และมีจุดด้อย: ภายใต้หลักวิชาการของกฎหมายว่าด้วยการมึนเมาและความรับผิดชอบทางอาญานั้นมีหลักทางศีลธรรมอยู่ ซึ่งการเมาหรือเมาสุราถือเป็นเรื่องน่าสงสัยทางศีลธรรม ความประมาท หรือพฤติกรรมที่ไม่ดี – และสมควรได้รับการประณาม
การกินยาตามแพทย์สั่งก็ดูจะเป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าผู้คนเคยมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีต่อยาเหล่านั้นมาก่อน หรือพวกเขาไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างถูกต้อง หรือผสมยาผิดกฎหมายหรือแอลกอฮอล์กับยา เราอาจไม่คิดว่าพวกเขาไร้ความผิดโดยสิ้นเชิงหากพวกเขากระทำความผิดทางอาญา
นอกจากนี้ หากผลข้างเคียงในทางลบของยาบางชนิดเป็นที่รู้จักเพียงพอ หรือหากประเภทของความผิดที่เกิดขึ้นขณะใช้ยานั้นร้ายแรงเป็นพิเศษ เราอาจเห็นว่าความอดทนของชุมชนลดลงต่อแนวทางปัจจุบันซึ่งการรักษาความมึนเมาจากยาที่ต้องสั่งโดยแพทย์ใน ทำนองเดียวกับการทำให้มึนเมาด้วยกำลังหรือกลฉ้อฉล.
Credit : สล็อต
